HAMMAM İLE İLGİLİ HADİSLER

hadis

kaynak

Hz. Aişe radıyallahu anha anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam kadınları da erkekleri de halmama girmekten nehyetmişti. Sonradan izarlarına sarınmış olarak erkeklerin girmesine izin verdi.”
Bir başka rivayette şöyle denmiştir. “Hz. Aişe radıyallahu anha’nın yanına, Şamli kadınlardan bir grup girmişti. Hz. Aişe: “Sizler herhalde, hanımları hamamlara giren bölgedensiniz!” dedi. Kadınlar: “Evet!” diye cevap verdiler. Hz. Aişe: “Ama ben Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın: “Elbisesini evinden hariç bir yerde çıkaran her kadın, mutlaka Allah’la kendi arasındaki perdeyi yırtmış olur” dediğini işittim” buyurdu.	Ebu Davud, Hammam 1, (4009, 4010); Tirmizi, Edeb 43, (2803, 2804).
Abdullah İmnu Amr İbni’l-As radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Size Acem diyarının fethi müyesser olacak. Oralarda hammam denen evlere rastlıyacaksınız. Sakın ola erkekler onlara izarsız girmesinler. Nifas veya hastalık hali dışında kadınların oralara girmesine izin vermeyin.”	Ebu Davud, Hammam 1, (4011).
Hz. Cabir radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: “Allah ve ahiret gününe inanan kimse izarsız hammama girmesin. Kim Allah’a ve ahirete inanıyorsa, bir özrü olmadan hanımını hammama sokmasın. Kim Allah’a ahirete, inanıyorsa üzerinde içki bulunan sofraya oturmasın.”	Tirmizi, Edeb 43, (2802); Nesai, Gusl 2, (1, 198).

 

MÜSLÜMAN OLUNCA GUSÜL İLE İLGİLİ HADİSLER

hadis

kaynak

Kays İbnu Asım radıyallahu anh anlatıyor: “Müslüman olmak arzusuyla Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a gelmiştim. Bana su ve sidre ile yıkanmamı emir buyurdu.” Tirmizi ve Nesai’nin bir rivayetinde: “(Kays) müslüman oldu. (Resûlullah) ona yıkanmayı emretti” denmiştir.

Ebu Davud, Taharet 131, (355); Tirmizi, Salat 429, (605); Nesai, Taharet 127, (1, 109).

Useym İbnu Kesir İbni Küleyb an ebihi an ceddihi’nin anlattığına göre (ceddi Küleyb), Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a gelerek: “Müslüman oldum!” der. Resûlullah aleyhissalatu vesselam: “Üstünden küfür saçını at!” der ve traş olmasını söyler. Useym’in babası dedi ki: “Bana bir başka (sahabi)nin bildirdiğine göre Aleyhissalatu vesselam, beraberinde olan bir diğerine de: “Üzerindeki küfür tüyünü at ve sünnet ol!” buyurmuştu.”

Ebu Davud, Taharet 131, (356).

 

ÖLÜNÜN YIKANMASI VE ÖLÜ YIKAYANIN YIKANMASI İLE İLGİLİ HADİSLER

hadis

kaynak

Ümmü Atiyye el-Ensariye radıyallahu anha anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam, kızı (Zeyneb radıyallahu anha) vefat ettiği zaman yanımıza girdi ve: "Onu sidreli su ile üç veya beş veya -gerek görürseniz- daha fazla yıkayın. Sonuncu yıkamaya kafûr koyun. Yıkama işini bitirdiniz mi bana haber verin!" buyurdu. İşimiz bitince Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ı çağırdık. Bize kendi izarını verdi ve: "Ona, önce bunu sarın!" dedi."	Buhari, Cenaiz 12, 8, 9, 10, 11, 13 – 17; Müslim, Cenaiz 36, (939); Muvatta, Cenaiz 2, (1, 222); Ebu Davud, Cenaiz 33, (3142 – 3146); Tirmizi, Cenaiz 15, (990); Nesai, Cenaiz 28, 30 – 36, (4, 28 – 32).
Bir diğer rivayette: "Onu üç, beş, yedi ve daha fazla olmak üzere tek olarak yıkayın. Sağ tarafından ve abdest uzuvlarından yıkamaya başlayın" buyurdu" denmiştir. aynı rivayette Ümmü Atiyye radıyallahu anha: "Yıkayan kadınlar, Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın kızının başına üç örgü yaptılar. (Şöyle ki): Önce saçının örgülerini bozdular sonra yıkadılar, en sonda tekrar üç örgü yaptılar." Süfyan der ki: "Örgünün ikisi yanda biri alnında idi."	Buhari, Cenaiz 12, 8, 9, 10, 11, 13 – 17; Müslim, Cenaiz 36, (939); Muvatta, Cenaiz 2, (1, 222); Ebu Davud, Cenaiz 33, (3142 – 3146); Tirmizi, Cenaiz 15, (990); Nesai, Cenaiz 28, 30 – 36, (4, 28 – 32).
Bir diğer rivayette: "Biz saçına üç örgü ve örgüleri arkasına koyduk" denmiştir.	Buhari, Cenaiz 12, 8, 9, 10, 11, 13 – 17; Müslim, Cenaiz 36, (939); Muvatta, Cenaiz 2, (1, 222); Ebu Davud, Cenaiz 33, (3142 – 3146); Tirmizi, Cenaiz 15, (990); Nesai, Cenaiz 28, 30 – 36, (4, 28 – 32).
Ümmü Kays Bintu Mihsan radıyallahu anha anlatıyor: "Oğlum ölmüştü. Bu sebeple çok üzüldüm. Onu yıkayan kimseye: "Oğlumu soğuk su ile yıkama, oğlumu öldüreceksin!" dedim. Bunun üzerine Ukkaşe İbnu Mihsan radıyallahu anh hemen Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a gidip benim söylediklerimi haber verdi. Resûlullah tebessüm buyurup: "Böyle mi söylüyor! Onun ömrü uzadı." Biz, onun gibi uzun yaşayan bir başka kadın bilmiyoruz" dedi."	Nesai, Cenaiz 29, (4, 29).
Hz. Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam: "Kim ölü yıkarsa, yıkansın" buyurdular." Ebu Davud’un rivayetinde: "Kim de cenaze taşırsa abdestlensin" ziyadesi mevcuttur.	Ebu Davud, Cenaiz 39, (3161); Tirmizi, Cenaiz 17, (993).
Naciye İbnu Ka’b anlatıyor: "Hz. Ali radıyallahu anh dedi ki: "Ebu Talib ölünce Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a gelip: "Dalalette olan ihtiyar amcan öldü" dedim. Bana: "Git babanı göm! Sonra, bana gelinceye kadar hiçbir şey yapma!" buyurdular. Ben de gidip gömdüm ve Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a gelip haber verdim. Bunun üzerine bana yıkanmamı emir buyurdular ve yıkandım.. Sonra bana dua ediverdi (ancak duayı ezberleyemedim)"	Ebu Davud, Cenaiz 70, (3214); Nesai, Taharet 128, (1, 110), Cenaiz 84, (4, 79).
Hz. Aişe radıyallahu anha anlatıyor: "Resûlullah, dört şeyden dolayı guslederlerdi: Cenabet, cuma, hacamat, ölü yıkamak."	Ebu Davud, Cenaiz 39, (3160).
Nafi anlatıyor. "İbnu Ömer radıyallahu anhüma, Said İbnu Zeyd’in bir oğluna mübaşereten tahnit yaptı ve (kabre) taşıdı. Sonra mescide girip, abdest almaksızın namaz kıldı."	Buhari, Cenaiz 8, Bab başlığında senetsiz olarak rivayet etmiştir. Muvatta, Taharet 18, (1, 25).
Abdullah İbnu Ebi Bekr İbni Muhammed İbni Amr İbni Hazm anlatıyor: "Hz. Ebu Bekr’in hhanımı Esma Bintu Umeys radıyallahu anhüma vefat ettiği zaman Hz. Ebu Bekr’i yıkadı. Sonra (dışarı) çıkıp, cenazenin yanında hazır bulunan muhacirlere: "Ben oruçluyum. Şu gün de, çok soğuk bir gün. Bana gusül gerekir mi?" diye sordu. Hepsi birden, "Hayır!" dediler."	Muvatta, Cenaiz 3, (1, 223).

 

CUMA VE BAYRAM GUSLÜ İLE İLGİLİ HADİSLER

hadis

kaynak

Ebu Sa’id radıyallahu ahn anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "Cuma guslü her muhtelime (büluğa erene) vacibtir. Misvaklanması, bulduğu takdirde koku sürünmesi de öyle:"	Buhari, Cuma 2, 3, 12, Ezan 161; Şehadat 18; Müslim, Cuma 5, (846); Muvatta, Cuma 4, (1, 102); Ebu Davud, Taharet 129, (341); Nesai, Cuma 6, 8, (3, 92 – 93).
Hz. Ebu Hüreyre radıyallahu anh derdi ki: "Cuma günü gusletmek, her muhtelim’e (büluğa ermiş kimseye) tıpkı cenabet guslü gibi vacibtir."	Muvatta, Cuma 2, (1, 101).
Bera İbnu Azib radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "Müslümanların cuma günü yıkanmaları, üzerlerine hak olmuştur. Her biri ailesinin kokusundan sürünsün. (Koku) bulamazsa, su onun sürünme maddesi olsun. Yani hem yıkansın hem koku sürünsün, koku yoksa, artık, su (yıkanma) ile yetinsin."	Tirmizi, Salat 381, (525).
Ubeydullah İbnu’s-Sebbak rahimehullah’tan gelen bir rivayette, Resûlullah aleyhissalatu vesselam cumalardan birinde şöyle buyurmuştur: "Ey müslümanlar! Bu öyle bir gündür ki, Allah Teala Hazretleri onu (sizlere) bayram kılmıştır, öyleyse yıkanın. Kimin yanında bir tiyb (sürünme maddesi) varsa ondan sürünmesinde bir zarar yoktur. Size misvakı da tavsiye ediyorum."	Muvatta, Taharet 113, (1, 65 – 66); İbnu Mace, İkametu’s-Salat 83, (1098). (İbnu Mace’de rivayet mevsuldur).
İbnu Ömer ve Ebu Hüreyre radıyallahu anhüm anlatıyor: "Cuma günü, Ömer İbnu’l-Hattab hutbe verirken, Osman İbnu Affan mescide girdi. Ömer radıyallahu anh minberden ona seslendi: "Vaktin farkında mısın, (niye cumaya geciktin!)" Hz. Osman: "Bugün meşguliyetim vardı. Eve gelir gelmez ezanı işittim. Abdest almanın dışında bir oyalanmam da olmadı!" açıklamasında bulundu. Hz. Ömer radıyallahu anh: "Keza abdest(le yetinmen de bir eksiklik). Biliyorsun, Resûlullah aleyhissalatu vesselam bize yıkanmayı da emretmişti."
Ebu Hüreyre’nin bir hadisinde: "(Hz. Ömer, Hz. Osman’a:) "Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın: "Biriniz cumaya giderken yıkansın" dediğini duymadın mı?" demiştir.	Buhari, Cuma 4; Müslim, Cuma 3, (845); Muvatta, Cuma 3, (1, 101, 102); Ebu Davud, Taharet 129, (340); Tirmizi, Salat 255, (493).
İkrime rahimehullah anlatıyor: "Iraklılardan bir grup kimse İbnu Abbas radıyallahu anh’a gelerek: "Cuma günü gusletmek vacib midir ne dersin" diye sordu. İbnu Abbas şu açıklamayı yaptı: "(Farz değil), ancak temizliğe çok uygundur ve gusleden için pek hayırlıdır. Yıkanmayan üzerine de vacib değildir. Ben size guslün nasıl başladığını anlatayım: "İnsanlar meşakkatli işler yapıyorlar ve yünlü elbiseler giyiyorlardı. Çalışmaları çoğunlukla sırtlarında yük taşımak şeklinde oluyordu. Mescidleri dardı ve tavan alçaktı, yani ariş (denen üzeri hurma dallarıyla örtülmüş çardak) şeklindeydi. Sıcak bir günde Resûlullah aleyhissalatu vesselam (minbere) çıktı. Cemaat yün elbiselerin içinde terlemişti. (Terleri sebebiyle) onlardan çıkan kokular ortalığı sardı ve herkesi rahatsız etti. Koku Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a da uzanınca: "Ey insanlar, bu gün gelince yıkanın. Ayrıca herkes, bulabildiği en güzel kokuyu sürünsün!" buyurdular." İbnu Abbas açıklamasına devam etti: "Bilahare Cenab-ı Hakk’ın lütfu yetişti (bolluk arttı), herkes yünlüden başka elbiseler giydiler, çalışmaları hafifledi, mescidleri genişletildi. Birbirlerini rahatsız eden terlerin bir kısmı ortadan kalktı."
Sahiheyn’in Tavus’tan kaydettikleri rivayette, Tavus der ki: İbnu Abbas radıyallahu anhüma’ya sordum: "Halk, Resûlullah aleyhissalatu vesselam’ın: "Cuma günü yıkanın, başlarınızı da yıkayın, cünüb olmasanız dahi!. Ayrıca koku da sürünün!" buyurduğunu söylüyorlar, (ne dersiniz, doğru mudur?)" İbnu Abbas şu cevabı verdi: "Guslü emretmesi doğrudur. Kokuya gelince, o hususta bir şey bilmiyorum!"	Ebu Davud, Taharet 130, (353); Buhari, Cuma 6; Müslim, Cuma 8, (848).
Semüre İbnu Cündeb radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "Cuma günü kim abdest alırsa bununla (o, sünneti yerine getirmiş, fazilete ermiş) olur ve (sünneti yapmış olma) nimetine erer. Ama cuma günü kim de guslederse (bilsin ki) gusül daha faziletlidir."	Ebu Davud, Taharet 130, (354); Tirmizi, Salat 357, (497); Nesai, Cuma 9, (3, 94).
Yahya İbnu Said rahimehullah anlatıyor: "Bana ulaştığına göre, Resûlullah aleyhissalatu vesselam şöyle buyurmuştur: "Sizler, günlük iş takımınızdan hariç bir de cuma takımınız olsa ne kaybedersiniz?"	Muvatta, Cuma 17, (1, 110); Ebu Davud, Salat 219, (1078); İbnu Mace, İkametu’s-Salat 83, (1095).
Nafi’ rahimehullah der ki: "İbnu Ömer radıyallahu anhüma ihramlı olmadıkça yağlanıp kokulanmadan cumaya gitmezdi."	Muvatta, Cuma 17, (1, 110).
İbnu Ömer radıyallahu anhüma’nın, Fıtır bayramında, musallaya gitmezden önce yıkandığı rivayet edilmiştir.	Muvatta, Iydeyn 2, (1, 177).
Hz. Cabir radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "Her müslüman yedi günde bir kere yıkanmalıdır, bu gün de cuma günü olmalıdır."	Nesai, Cuma 8, (3, 93).

 

HAYIZLI VE NİFASLI KADINLARIN YIKANMASI İLE İLGİLİ HADİSLER

hadis

kaynak

Hz. Aişe radıyallahu anha anlatıyor: "Ensardan bir kadın, Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a hayızdan nasıl yıkanacağını sordu. Bunun üzerine, Aleyhissalatu vesselam da nasıl yıkanacaksa öyle emretti ve dedi ki: "Miske bulanmış bir (bez, pamuk vs.) parçası al. Onunla temizlen!" "Onunla nasıl temizleneceğim?" diye kadın tekrar sordu. Resûlullah: "Onunla temizlen!" buyurdu. Kadın tekrar etti: "Nasıl?" Resûlullah: "Sübhanallah! temizlen!" dedi. (Baktım ki anlamıyor;) kadını kendime çektim ve: "O parçayı, kan bulaşığına tatbik et" dedim.."	Buhari, Hayz 13, 14, İ’tisam 24; Müslim, Hayz 60, 61, (332); Ebu Davud, Taharet 122, (314, 315, 316); Nesai, Taharet 159, (1, 135 – 137).
Diğer bir rivayette: "…misklenmiş bir parça al, üç kere yıka!" buyurdu. Sonra Aleyhissalatu vesselam utanarak yüzünü çevirdi" denmiştir.	Bu Sahiheyn’in metnidir.
Müslim’in diğer bir rivayetinde metin şöyledir: "Esma -ki Bintu Şekel’dir- radıyallahu anha, Resûlullah aleyhissalatu vesselam’a, hayızdan nasıl yıkanacağını sormuştu. Şöyle cevap verdi: "Sizden biri, suyunu ve sidresini alır, sonra temizlenir, ve temizliğini de güzel yapar. Sonra başına suyu döker, başını şiddetli şekilde eliyle ovalar, ta ki su saçın diplerine kadar ulaşsın. Sonra üzerine su döker. Sonra misklenmiş bir (bez) parçası alır, onunla temizlenir!" Esma: "Onunla nasıl temizlenir?" diye sordu. Aleyhissalatu vesselam: "Sübhanallah! Onunla temizlen!" dedi. Hz. Aişe radıyallahu anha -sanki sözünü gizlemek isteyerek (fısıldayarak)- kadına: "Onu kan bulaşığına tatbik et" dedi. Esma der ki: "Cenabetten yıkanma hususunda da sordum. Bana: "Su al, temizlen ve temizliği güzel kıl veya temizliği mübalağalı yap, sonra başına su dök ve onu ovala, ta su diplerine varıncaya kadar. Sonra üzerine su dök!" dedi. Aişe radıyallahu anha devamla der ki: "Ensar kadınları ne iyi kadınlardı, haya onların dinlerini öğrenmelerine mani olmadı."	Müslim, Hayız 61, (332).
Ümeyye İbnu Ebi’s-Salt, Beni Gıfarlı -isminde zikrettiği- bir kadından nakleder ki, kadın şöyle demiştir: "Resûlullah aleyhissalatu vesselam, beni devesinin döşüne serilen örtünün üzerine bindirdi." Kadın devamla der ki: "Allah’a yemin olsun, sabahleyin indi ve deveyi ıhtırdı. Ben de terkiden indim… Örtüde benden bulaşan kan vardı. Bu benim ilk hayız kanım idi. Görünce deveye doğru sıçradım ve utandım.. Resûlullah aleyhissalatu vesselam bendeki bu hali farkedip, kanı da görünce: "Neyin var? Belki de hayız oldun?" buyurdular. Ben "Evet!" dedid. Resûlullah aleyhissalatu vesselam: "Öyleyse (hayız görenlerin tedbirlerine başvurarak) kendine çekidüzen ver. Sonra da bir su kabı al, içerisine tuz at. Sonra örtüye değen kanı yıka, sonra bineğine dön!" ferman buyurdular. Resûlullah aleyhissalatu vesselam Hayber’i fethettiği zaman ganimetten bize de bağışta bulundu. (Ümeyye Bintu Ebi’s-Salt) der ki: "(Gıfarlı sahabiyye), suyuna tuz katmadan hayız kanını yıkamazdı. Öldüğü zaman cenazesinin yıkanacağı suya da tuz atılmasını vasiyet etmiştir."	Ebu Davud, Taharet 122, (313).

 

CENABETTEN GUSÜL İLE İLGİLİ HADİSLER

hadis

kaynak

Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Erkek, kadının dört uzvu arasına çöker ve kadına mübaşeret ederse gusül vacib olur.” Bir rivayette de şu ziyade var: “. . . İnzal olmasa bile. ” Ebu Davud’un rivayetinde dört uzvu kelimesinden sonra “. . .hitana (sünnet mahalli) hitanı kavuşturursa, gusül vacib olur” denmiştir.
İmam Malik’in Hz. Aişe’den kaydettiği bir rivayette: “Hitan, hitanı geçince gusül vacib olur, ben ve Resulullah böyle yaptık ve yıkandık ” denmiştir.	Buhari, Gusl 28; Müslim, Hayz 87, (348); Muvatta, Taharet 71, (1, 45, 46); Ebu Davud, Taharet 84, (216); Nesai, Taharet 129, (1, 110, 111); İbnu Mace, Taharet 111, (610).
Ebu Said (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) Ensar’dan birine adam göndererek, yanına çağırttı. Ensari, başından sular damlaya damlaya geldi. Aleyhissalatu vesselam: “Herhalde sana acele ettirdik?” buyurdu. Ensari: “Evet ey Allah’ın resulü!” deyince: “Acele ettirilir veya inzal olmazsan gusletmen gerekmez. Sadece abdest gerekir” buyurdular.”
Müslim’in bir diğer rivayetinde: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam): “Suyu (yıkanmayı), su (meninin gelmesi) gerektirir” buyurdu ” denmiştir.	Müslim
Nesai’nin Ebu Eyyub (radıyallahu anh)’den kaydettiği bir rivayette de Resulullah: “Su, sudan dolayıdır” buyurmuştur.	Buhari, Vudü 34, Müslim Hayz 81-83, (343-345); Ebu Davud, Taharet 84, (217); Nesai, Taharet 132, (1, 115).
Übey İbnu Ka’b (radıyallahu anh) anlatıyor: “Su, sudan gerekir” hükmü İslam’ın bidayetinde bir ruhsattı. Sonra bundan nehyedildi.” Übeyy ilaveten der ki: “Su, sudan gerekir” hükmü ihtilam hakkında muteberdir.”	Ebu Davud, Taharet 84, (214, 215); Tirmizi, Taharet 81, (110, 111).
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resulullah’a, “bir kimse elbisesinde ıslaklık bulsa, ancak ihtilam olduğunu hatırlamasa (yıkanması gerekir mi?)” diye sorulmuştu. “Evet, yıkanmalıdır!” diye cevap verdi. Sonra, ihtilam olduğunu görüp de, yaşlık göremeyen kimseden soruldu: “Ona gusül gerekmez” dedi. Ümmü Süleym (radıyallahu anha) sordu: “Bunu kadın görecek olursa, kadına gusül gerekir mi?” Buna da: “Evet! Kadınlar, erkeklerin emsalleridir!” diye cevap verdi.”	Ebu Davud, Taharet 95, (236); Tirmizi, Taharet 82, (113).
Yine Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Ümmü Süleym (radıyallahu anha) Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’a “Rüyasında, erkeğin gördüğünü gören kadın hakkında sorarak, gusül gerekip gerekmiyeceğini öğrenmek istedi. Aleyhissalatu vesselam: “Evet! suyu görürse!” cevabını verdi. Aişe (radıyallahu anha) (Ümmü Süleym”e yönelip:) “Allah hayrını versin (neler söylüyorsun)? ” diye ayıpladı. Resulullah (aleyhissalatu vesselam) (Aişe’ye yönelerek): “Ey Aişe, bırak onu, (dilediğini sorsun!) Öyle olmasa (çocuklarda anne tarafına) benzerlik olur mu? Kadının suyu erkeğin suyuna üstün gelirse, çocuk dayılarına benzer; erkeğin suyu kadınınkine üstün gelirse, çocuk amcalarına benzer ” buyurdular.”	MüsIim, Hayz 33, (314); Muvatta, Taharet 84, (1, 51); Ebu Davud, Taharet 96, (237); Nesai, Taharet, 131, (1,112, 113).
Müslim’in bir diğer rivayetinde şu ziyade var: “. . .Erkeğin suyu koyu ve beyazdır. Kadının suyu sarı ve akışkandır. Bunlardan hangisi üstün olur veya öne geçerse, benzerlik hasıl olur.”	Müslim, Hayz 30, (311); Buhari, Menakıbu’l-Ensar 49.
Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “ResuIuIIah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Her bir kılın dibinde cünüblük vardır. Saçları yıkayın, deriyi paklayın.”	Ebu Davud, Taharet 98, (248); Tirmizi, Taharet 78, (106).
Hz. Ali (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Kim, yıkamadan tek bir saç kılının dibini kuru bırakırsa, ateşte nice nice azablara düçar olacaktır.” Hz. Ali (radıyallahu anh) der ki: “Bu(nu işitmem) sebebiyle başıma düşman oldum. Bu sebeple başıma düşman oldum, Bu sebeple başıma düşman oldum.” Nitekim Hz. Ali saçlarını keserdi.”	Ebu Davud, Taharet 98, (249).
Hz. Sevban (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’a cenabetten temizlenmek hususunda sorulmuştu. Buyurdular ki: “Erkek ise, saçını açsın ve su kılların dibine varıncaya kadar yıkasın. Kadın ise, saçını(n örgüsünü) açmamasının ona bir zararı yok. Başına elleriyle üç kere su avuçlayıp döksün.”	Ebu Davud, Taharet 100, (255).
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) cenabetten gusledince önce ellerini yıkamaktan başlardı, sonra namaz abdesti gibi abdest alırdı. Sonra parmaklarını suya batırır, onIarla saç diplerini hilallerdi. Deriyi ıslattığı kanaati hasıl olunca tepesinden üç kere su dökerdi. Sonra da bedeninin geri kalan kısımlarını yıkardı. En sonra da ayakIarını yıkardı.”
Bir diğer rivayette: “.Suya sokmazdan önce ellerini yıkayarak başlardı” denmiştir.
Bir başka rivayette: “Sağ elini yıkayarak başlar, onun üzerine su döker, sonra sağ eliyle vücudundaki eza’nın üzerine su döker, sol eliyle de onu yıkardı. ” denmiştir.	Bu Sahiheyn’in lafzıdır.
Ebu Davud’un bir rivayetinde şöyle gelmiştir: “Hz. Aişe (radıyallahu anha) der ki: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), başı üzerine üç kere su dökerdi: Biz ise, örmelerimiz sebebiyle beş kere dökerdik.”	Ebu Davud
Sahiheyn’in bir rivayetinde şöyle denir: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), cenabetten yıkandığı zaman (süt sağılan şab gibi) bir kab(ta su) isterdi. Onu eliyle tutar, başının sağ tarafını yıkayarak başlar, sonra da sol kısmını yıkardı. Sonra iki avucuyla su alır, onlarla başına dökerdi.”
Buhari’nin diğer bir rivayetinde (Hz. Aişe) şöyle demiştir: “(Resulullah’ın zevcelerinden) birimiz cenabet olduğu vakit, eliyle üç kere başının üzerine su döker, sonra eliyle üç kere sağ tarafına su döker, diğer eliyle de sol tarafın dökerdi.”	Buhari, Gusl 1,15,19; Müslim, Hayz 35, (316); Muvatta, Taharet 67, (1, 44), 80, (1,45); Ebu Davud, Taharet 98, (240, 241, 242, 243, 244),100, (253); Nesai, Taharet 152, 153, 155, 156, 157, (1, 132-135); Tirmizi, Taharet 76, ( 104).
Hz. Meymune (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) cenabetten yıkanırken ben O’na perde oldum, (şöyle yıkanmıştı): Önce ellerini yıkadı. Sonra sağ eliyle (kaptan) solu üzerine su dökerek fercini ve (meniden) bulaşanları yıkadı. Sonra elini duvara -veya yere- sürdü. Sonra namaz abdesti gibi abdest aldı, ancak ayaklarını yıkamayı terketti. Sonra üzerine su döktü. Sonra ayaklarını çekip yıkadı. Aleyhissalatu vesselam’ın cenabetten guslü işte böyledir.”	Buhari, Gusl 1, 5, 7, 8, 10, 11, 16, 18, 21; Müslim, Hayz 4, (317); Ebu Davud, Taharet 98, (245); Tirmizi, Taharet 76, (103); Nesai, Taharet 161, (1, 137), Gusl 15, (1, 204), 22, (1, 208).
İbnu Ömer (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “(Babam) Ömer (radıyallahu anh) Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’a cenabetten nasıl yıkanacağını sordu. Aleyhissalatu vesselam dedi ki: “(Kişi) sağ eli üzerine su dökerek başlar, iki veya üç kere döker (ve ovalayıp yıkar). Sonra sağ elini kaba sokar (avuçladığı suyu) ferci üzerine boşaltır, bu sırada sol eli ferci üzerindedir. Dökülen su ile oralarındaki (meni bulaşığı)nı temizleninceye kadar yıkar. Sonra isterse elini toprağa koyar, sonra sol eli üzerine, temizleninceye kadar su döker. Sonra üç kere ellerini yıkar. İstinşakta bulunur (burnuna su çekip yıkar). Mazmaza yapar (ağzına su alıp yıkar). Yüzünü ve kollarını üçer kere yıkar. Başına sıra gelince meshetmez, suyu döker (ve bedeninin geri kalan kısmını yıkar).”	Nesai Gusl 18, (1, 205, 206).
Ümmü Seleme (radıyallahu anha) anlatıyor: “(Bir gün) ey AIlah’ın Resulü! dedim. Ben çok örgüsü olan bir kadınım. Hayız ve cenabetten yıkanırken örgüleri çözeyim mi?” “Hayır! buyurdular, başının üzerine, ellerinle üç kere su avuçlayıp dökmen, sonra da bedenine su döküp yıkanman sana yeterlidir.”	Müslim, Hayz 58, (330); Ebu Davud, Taharet 100, (251, 252); Tirmizi, Taharet 77, (105); Nesai, Taharet 150, (1, 131).
Ubeyd İbnu Umayr el-Leysi anlatıyor: “Hz. Aişe (radıyallahu anha) ye, Abdullah İbnu Ömer’in, kadınlara yıkandıkları zaman örgülerini açmalarını emrettiği haberi ulaşmıştı, şöyle dedi: “İbnu Ömer ‘e hayret doğrusu! Kadınlara başlarını çözmelerini emrediyormuş, bir de traş olmalarını emretmiyor mu? Ben ve Resulullah (aleyhissalatu vesselam) aynı kaptan (beraberce) yıkanırdık. Ben, başıma üç kere su dökmekten başka birşey yapmazdım (da Resulullah müdahale edip “örgülerini de çöz ” demezdi).”	Müslim, Hayz 59, (331).
Katade rahimehullah anlatıyor: “Hz. Enes (radıyallahu anh)’in bize anlattığına göre, Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’ın tek bir gusülle, bütün hanımlarını dolaştığı olmuştur.”	Buhari, Gusl 12, 24, Nikah 4, 102; Ebu Davud, Taharet 75, (218); Tirmizi, Taharet 106, (140); Nesai, Taharet 170 (1,143).
Ebu Rafi (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), birgün bütün hanımlarına uğradı. Her birisinin yanında ayrı ayrı yıkandı. Kendisine: “Ey Allah’ın Resulü dedim, en sonunda bir kere yıkansanız olmaz mı?” “(Olmasına olur, ancak) böyle yapmak daha temiz, daha hoş ve daha paktır!” buyurdular.”	Ebu Davud, Taharet 86, (219).
Ebu Sa’idi’l-Hudri (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Biriniz ehline temas eder, sonra tekrar etmek dilerse ikisi arasında abdest alsın.”	Müslim, Hayz 27, (308); Ebu Davud, Taharet 86, (220); Tirmizi, Taharet 107, (141); Nesai, Taharet 107, (1,142).
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) yıkanır, (sabahtan önce) iki rek’at namazla sabah namazını kılardı. Gusülden sonra Aleyhissalatu vesselam’ın bir de abdest aldığını zannetmiyorum.”	Tirmizi, Taharet 79, (107); Nesai, Taharet 162, (1,137); Ebu Davud, Taharet 99, (250).
Yine Hz. Aişe anlatıyor: “Ben ve Resulullah (aleyhissalatu vesselam), farak denen tek bir kaptan beraber guslederdik.” Süfyan der ki: “Bir farak üç sa’dır.”
Ebu Seleme’nin yaptığı diğer bir rivayette şöyle gelmiştir: “Hz. Aişe (radıyallahu anha) ‘nin yanına girmiştim. Yanımda Hz. Aişe’nin süt kardeşi vardı. Kendisine, Resulullah (aleyhissalatu vesselam) ‘in cenabetten nasıl yıkandığını sorduk. Bir sa’ miktarında bir kap getirtti ve onunla yıkandı. Aişe ile aramızda bir perde vardı. (Yıkanırken) üzerine üç kere su döktü ve dedi ki: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’ın zevceleri, saçları kulak memesi civarında olması işin saçlarının başlarını alırlardı.”	Buhari, Gusl 2; MüsIim, Hayz 41, 42, (319, 320); Muvatta, Taharet 68, (1, 44, 45); Ebu Davud, Taharet 97, (238); Nesai, Taharet 144, (1, 127).
Muhammed el-Bakır rahimehullah anlatıyor: “Hz. Cabir (radıyallahu anh)’in yanında idik. Yanında gusülden soran bir grup insan vardı. Şöyle cevap verdi: “Bir sa ‘ su sana yeter!” Bir adam: “Bana kafi gelmez!” diye itiraz etti. Hz. Cabir: “Ama, saçı senden daha çok ve senden daha hayırlı olan zata yetiyordu!” dedi. Onun burada kasdettiği “hayırlı zat ” Resulullah (aleyhissalatu vesselam) idi.”	Buhari, Gusl 3, 4; Nesai, Taharet 144, (1,128). (İbnu Hacer, bu rivayetin Müslim’de bulunmadığını söyler).
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Ben ve Resulullah (aleyhissalatu vesselam) sarıdan mamul bir kaptan su alarak yıkanırdık.”	Nesai, Taharet, 47, (9 8, 99).
Ya ‘la İbnu Ümeyye (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) açıkta (izarsız) yıkanan bir adam görmüştü. Derhal minbere çıkarak, Allah’a hamd ve senada bulunduktan sonra: “Allah diridir ve ayıpları örtücüdür, hayayı ve örtünmeyi sever. Öyleyse biriniz yıkanınca örtünsün” buyurdu.”	Ebu Davud, Hamam 2; Nesai, Gusl 7, (1, 200).
Ebu’s-Semh (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) ‘a hizmet ediyordum. Yıkanmak isteyince: “Bana enseni dön!” derdi. Ben de ensemi dönerdim. Böylece ona perde olurdum.”	Nesai, Taharet 143, (1, 126).
Ümmü Hani Bintu Ebi Talib (radıyallahu anh) anlatıyor: “(Mekke ‘nin) Fethi gününde Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’ın yanına gittim. O’nu yıkanır buldum. Kızı Fatıma da bir giyecekle O’na perde yapıyordu.”	Müslim Hayz 70, (336).
İbnu Abbas (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalatu vesselam) yıkanmıştı. (Kurulanması için) bir havlu getirildi. Onunla kurulanmayıp: “Su(yun) ıslaklığı ile böyle (daha iyi)!” buyurdular.”	Nesai, Taharet 162, (1, 138).
İbnu Ömer (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “Namaz elli vakitti cenabetten gusül de yedi defa idi. Elbiseden sidiğin yıkanması da yedi defa idi. Resulullah (aleyhissalatu vesselam) (azaltmasını Cenab-ı Hak’tan) taleb ede ede namaz beş’e, cenabetten gusül bire, elbiseden sidiğin temizlenmesi bir kereye indirildi.”	Ebu Davud, Taharet 98, (247).
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Bazen Resulullah (aleyhissalatu vesselam) cenabetten yıkanır, sonra (üşümüş olarak gelip) bana sokulup benim ısıtmamı isterdi, ben de O’nu bağrıma bastırıp ısıtıyordum. Bundan dolayı ben ayrıca yıkanmıyordum.”
Yine Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resulullah cenabetten yıkanırken başını hıtmi (denen otla) yıkardı. Bununla yetinir, (hıtmili su) üzerine ayrıca su dökmezdi.”	Ebu Davud, Taharet 101, (256).
Yine Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Biz Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’ın beraberinde ihramlı ve ihramsız her iki durumda da buIunduk. Bu esnada saçlarımız yapıştırılmış bulunduğu halde yıkanırdık.”	Ebu Davud, Taharet 100, (254).
Hz. Ali (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), cünüb olmadıkça her halimizde bize Kur’an okutup ta’lim ederdi.”
Nesai’nin bir başka rivayetinde şöyle gelmiştir: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) heladan çıkınca Kur’an okutur, bizimle et yerdi. Cenabet halinden başka hiçbir şey O’nunla Kur’an arasına perde olmazdı.”	Ebu Davud, Taharet 91, (229); Tirmizi, Taharet 111, (146); Nesai, Taharet 171, (1, 144).
İbnu Abbas (radıyallahu anhüma)’dan rivayet edildiğine göre O cünüb kimsenin Kur’an okumasında bir beis görmezdi.”	Rezin tahric etmiştir. Buhari bab başlığında muallak olarak kaydetmiştir. Buhari, (Hayz 7).
Hz. Aişe (radıyallahu anha) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), cünübken uyumak istediği takdirde fercini yıkar ve namaz abdestiyle abdest alırdı.”
Müslim’in bir rivayetinde: “. .Yemek veya uyumak istediği zaman namaz abdestiyle abdest alırdı ” denmiştir.	Müslim
Müslim’in, Abdullah İbnu Ebi Kays ‘tan yaptığı diğer bir rivayette Abdullah der ki: “Hz. Aişe (radıyallahu anha) ‘ya Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’ın vitir namazından sordum. ” Hadisi zikreder. Hadiste şu ibare de var: “Hz. Aişe’ye: “Resulullah cünübken ne yapardı, uyumadan önce yıkanır mıydı? Veya yıkanmadan önce uyur muydu?” diye sordum. Bana şu cevabı verdi: “Bunların hepsini yapardı. Bazan yıkanır ve sonra uyur, bazan abdest alır ve uyurdu.” Bunu işitince: “Bu meselede genişlik koyan Allah’a hamdolsun!” dedim…”	Müslim
Ebu Davud ‘un rivayetinde, Gudayf İbnu’I-Haris der ki: “Hz. Aişe (radıyallahu an ha)’ye sordum: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) cenabetten gecenin başında mı yıkanırdı sonunda mı?” “Bazan başında, bazan da sonunda yıkanırdı.” dedi. Ben: “Allahuekber! Bu meselede genişlik veren Allah ‘a hamdolsun!” dedim ve tekrar sordum. “Vitir namazını gecenin evvelinde mi kılardı, ahirinde mi?” “Bazan evvelinde bazan ahirinde kılardı ” dedi. Ben: “Allahuekber! Bu meselede genişlik veren Allah’a hamdolsun!” dedim ve tekrar sordum: “Resulullah (aleyhlssalatu vesselam) Kur’an’ı açıktan mı okurdu sessiz mi okurdu?” “Bazan açıktan okur bazan da sessiz okurdu” dedi. Ben: “Allahuekber! dedim. Bu meselede kolaylık koyan Allah’a hamdolsun!”	Ebu Davud
Tirmizi ve Ebu Davud ‘un bir rivayetinde de şöyle gelmiştir: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), cünübken uyur ve hiç suya dokunmazdı.” Tirmizi der ki: “Hz. Aişe’den, Aleyhissalatu vesselam’ın uyumazdan önce abdest aldığı da rivayet edilmiştir ve bu rivayet en sahih olanıdır.”	Tirmizi, Ebu Davud
Nesai’nin bir rivayetinde: “Resulullah aleyhissalatu vesselam yemek veya içmek istediği zaman ellerini yıkar sonra yer içerdi” denmiştir.	Buhari, Gusl 27, 25; Müslim, Hayz 21, (305, 307); Muvatta, Taharet 77, (1, 47, 48); Ebu Davud, Taharet 88; Salat 343, (1437); Tirmizi, Taharet 87, (118, 119); Nesai, Taharet 163, 164, 165, 166 (1,138-139), Gusl 4, 5, (1, 199).
İbnu Ömer (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “Ömer İbnu’l-Hattab (radıyallahu anh), geceleyin Cünüb olduğunu, (ne yapması gerektiğini) sordu. Aleyhissalatu vesselam: “Abdest al, uzvunu yıka, sonra uyu!” buyurdular. “	Buhari, Gusl 27, 25; Müslim Hayz 25, (306); Muvatta, Taharet 76 (1, 47); Ebu Davud, Taharet 87, (221); Nesai, Taharet 167, (1,140) ; Tirmizi, Taharet 88, (120). Bu metin Sahiheyn’e aittir.
Nafi rahimehullah anlatıyor: “İbnu Ömer radıyallahu anhüma, cünübken uyumak veya yemek istediği zaman, yüzünü ve dirseklerine kadar ellerini yıkar, başını mesheder, sonra yer veya uyurdu.”	Muvatta, Taharet 78, (1, 48).
Ebu Hüreyre (radıyallahu anh)’nin anlattığına göre: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) Medine sokaklarından birinde kendisine rastlamıştır. Ebu Hüreyre bu sırada cünüp olduğu için, Aleyhissalatu vesselam’ın nazarından sıvışarak gidip yıkanır gelir. Gelince Aleyhissalatu vesselam: “Ey Ebu Hüreyre neredeydin?” diye sorar. “Ben cünübtüm, pis pis sizinle oturmak istemedim” cevabında bulunur. Aleyhissalatu vesselam: “Sübhanallah! (bilmez misin ki) müslüman pis olmaz!” ferman eder.	Buhari, Gusl 23, 24; Müslim, Hayz 115, (371); Ebu Davud, Taharet 97, (231); Tirmizi, Taharet 89, (121); Nesai, Taharet 172, (1, 145, 146).
Huzeyfe İbnu’I-Yeman (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam)’la bir gün karşılaştığımızda cünüb idim, hemen yolumu çevirip gidip yıkandım. Bilahare gelince: (Böyle sizi görünce alelacele sıvışmamın sebebi) cünüb olmam idi!’ dedim. Aleyhissalatu vesselam: “Müslüman (cenabetle) pis olmaz ki!” buyurdular.”
Nesai ‘nin rivayetinde hadis şöyledir: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam), Ashabından bir erkekle karşılaşınca onu mesheder ve ona dua ediverirdi. Bir gün erken vakitte Aleyhissalatu vesselam’ı (sokakta) gördüm. Hemen yolumu ondan çevirdim. (Eve gidip yıkandıktan sonra) güneş yükselince yanına geldim. Bana: “(Sabahleyin) seni görmüştüm, hemen yolunu benden çevirdin!” buyurdular. Ben de açıkladım: “Çünkü ben cünübtüm (bu halde) bana dokunmanızdan korktum.” “Şurası muhakkak ki dedi Aleyhissalatu vesselam, mü’min necis olmaz!”	Müslim, Hayz 116, (372); Ebu Davud, Taharet 92, (230); Nesai, Taharet 172, (1, 145).
Hz. Ebu Hüreyre radıyallahu anh anlatıyor. “Namaza kalkılıp saflar düzlenmişti ki Resûlullah aleyhissalatu vesselam geldi, namazgahına geçti. O anda cünüb olduğunu hatırları. Bize: “Yerinizde durun!” deyip, hemen ayrılıp yıkanmaya gitti. Gusledip dönünce başından henüz su damlıyordu. Tekbir getirdi, namaza durdu, beraber namaz kıldık…”
Ebu Bekre radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalatu vesselam, sabah namazını kıldırmak üzere (mescide) girmişti. Eliyle “Yerinizde durun!” diye işaret buyurdu (ve çıktı). Sonra başından su damladığı halde geri geldi ve cemaate namazlarını kıldırdı.”
Bir rivayette: “…Namazıa tamamlayınca: “Ben de bir insanım. (İlk geldiğimde) cünübtüm” buyurdu” denmiştir.	Buhari, Gusl 17, Ezan 24, 25; Müslim, Mesacid 157, (605); Muvatta, Taharet 79, (1, 48); Ebu Davud, Taharet 94, (234, 235); Nesai, İmamet 14, (2, 81, 82).
Süleyman İbnu Yesar rahimehullah anlatıyor: “Hz. Ömer radıyallahu anh halka sabah namazını kıldırdı ve arkadan Curuf nam mevkideki arazisine gitti. Orada, elbisesinde meni bulaşığı gördü. “Biz dedi, yağlı yeyince, damarlarımız gevşedi (bu yüzden ihtilam olduk).” Derhal yıkandı ve elbisesinde gördüğü meni bulaşığını da yıkadı. Sonra, namazını iade etti.”
Bir başka rivayette “meni” kalimesinden sonra şu ibare yer alır: “Halkın işini üzerime alalıdan beri ihtilam olmaya başladım” dedi. Derhal yıkanıp elbisesinde gördüğü bulaşığı yıkadı. Sonra kuşlukta güneş tam olarak yükselince namazını kıldı.”	Muvatta, Taharet 80, 81, 82, (1, 49).